Narodziny dziecka to jedna z najpiękniejszych chwil w życiu każdej mamy, ale też bardzo pozytywne przeżycie dla zespołu specjalistów, którzy są obecni przy tym wydarzeniu. Choć wszystkim zależy na zdrowiu nowo narodzonego malucha, może wystąpić u noworodka dysplazja stawu biodrowego. Sprawdź, na czym polega i jaką rolę odgrywają położne w schorzeniu takim jak dysplazja stawu biodrowego u niemowląt. Ćwiczenia, które warto w tym przypadku zastosować i przekazać młodym mamom, znajdziesz poniżej.
Co to jest dysplazja stawu biodrowego?
Poszczególne układy i struktury anatomiczne nowo narodzonych dzieci w momencie porodu nie zawsze są jeszcze na tyle silne, aby móc stwierdzić, czy są już prawidłowo wykształcone. Tak jest m.in. w przypadku układu kostnego i stawów. Dlatego też u około 4% noworodków diagnozuje się przypadłość, jaką jest dysplazja stawu biodrowego. W celu jej rozpoznania zalecane jest wykonanie po porodzie USG tego obszaru, o czym powinna przypomnieć młodej mamie położna. Badanie to pozwala wykryć schorzenie i rozpocząć natychmiastowe działania. Wczesna diagnoza i podjęcie właściwych ćwiczeń jest kluczowe dla zadbania o prawidłową postawę i rozwój malucha.
Dysplazja stawu biodrowego związana jest z niedostatecznym rozwojem kości, co przejawia się w zbyt płytkim brzegu panewki na kości biodrowej. Wskutek tego znacznie słabsze jest umocowanie kości udowej. Wraz ze wzrostem napięcia i siły mięśni dochodzi więc do jej wysunięcia się ze stawu. Ma miejsce wówczas zwichnięcie i uniemożliwienie prawidłowego chodu. Brak interwencji w tym zakresie powoduje utykanie, czyli sposób stawiania kroków przypominający chód kaczki.
Choć dysplazja stawu biodrowego najczęściej dotyczy jednego stawu, może występować obustronnie. Problem częściej pojawia się u noworodków płci żeńskiej.
Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – stopnie
Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt to schorzenie, które może występować w różnych stopniach nasilenia. Do poziomu zaawansowania danego przypadku służy skala Grafa, zgodnie z którą można wyróżnić siedem kluczowych dla diagnostyki stanów dotyczących stawów biodrowych niemowlęcia. Należą do nich:
- Typ I – stawy biodrowe prawidłowe.
- Typ II A – stawy biodrowe niedojrzałe fizjologicznie. Najczęściej stan ten trwa do ok. 12. tygodnia życia i ulega po tym czasie stabilizacji. Zaleca się wówczas ponowne wykonanie badania USG w celu kontroli.
- Typ II B – staw biodrowy dysplastyczny, jednak nie występuje przemieszczenie kości poza panewkę.
- Typ II C – staw biodrowy dysplastyczny krytyczny, występuje znaczna niedojrzałość stawu.
- Typ II D – staw biodrowy niestabilny z głową kości udowej przemieszczoną poza obręb panewki.
- Typ III – podwichnięcie stawu biodrowego.
- Typ IV – zwichnięcie stawu biodrowego.
W zależności od określenia typu dysplazji stawu biodrowego zalecane są zdefiniowane działania. W niektórych przypadkach wystarczy ponowne badanie lub podstawowe ćwiczenia domowe. W zaawansowanych stanach kluczowa jest rehabilitacja i specjalistyczna pomoc lekarska. Przy typie II i IV wykonuje się nastawienie bioder przeprowadzane w znieczuleniu ogólnym. Niezwykle ważny jest tu czas diagnozy. Im później zostanie wykryta dysplazja, tym trudniej o poprawę i występuje większe ryzyko potrzeby zastosowania zabiegu chirurgicznego.
Dysplazja stawu biodrowego u niemowląt – ćwiczenia rekomendowane
Prawidłowe układanie dziecka to podstawa w przypadłości, jaką jest dysplazja stawu biodrowego u niemowląt. Ćwiczenia w tym zakresie skupiają się na ustawianiu pozycji bioderek w pozycji zgięcia odwiedzenia oraz rotacji przypominającej naturalne, fizjologiczne ułożenie. Można tu zastosować szerokie pieluchowanie lub też specjalne ortezy odwodzące, w zależności od stopnia schorzenia i zaleceń lekarza.
Warto też nosić dziecko pionowo z nóżkami ugiętymi i odwiedzionymi tak, aby okalały tułów rodzica. Dobrą praktyką jest także częste kładzenie dziecka na brzuszku. Należy pamiętać, aby szczególną ostrożność zachować podczas kontaktu z dzieckiem i pamiętać, aby nie ciągnąć malucha za nogi. Niemowlę powinno mieć też jak najczęściej swobodne nóżki i możliwość dowolnego poruszania nimi.
Aktualizuj i zdobywaj wiedzę – postaw na kurs!
Aby poznać metody pracy z dziećmi z dysplazją, a także odpowiednio wesprzeć młode mamy zarówno merytorycznie, jak i emocjonalnie, warto rozpocząć “Kurs kwalifikacyjny rodzinny dla położnych” dostępny na medical.edu.pl. Kurs jest prowadzony zgodnie z ustawą o zawodach pielęgniarki i położnej. Po pozytywnym ukończeniu uczestnik otrzymuje zaświadczenie w języku polskim oraz kartę kwalifikacyjną, która stanowi potwierdzenie ukończenia kształcenia. Wydane kwalifikacje są honorowane zarówno w instytucjach państwowych, jak i prywatnych.
